رزمنده جوانی از ایت الله مدنی پرسید:«من الان نه روز است که آب پیدا نکرده ام و تا به حال نمازهایم را با تیمم بدل از غسل و وضو خوانده ام. تکلیف نمازهای من چه میشود؟ اگر من با همین حالت بمیرم جواب خدا را چه بدهم؟» 

شهید مدنی وقتی نگرانی او را دید، لحظه ای مکث کرد و بعد در حالی که چشمانش به اشکی گرم آغشته بود، گفت:«من حاضرم کل عبادتهایی را که از اول عمرم تا به حال انجام داده ام به تو بدهم و تو هم در عوض، ثواب این نه روز نمازت را به من بدهی!» 

چندی بعد ایت الله مدنی شد یکی از شهدای محراب !